Topsport, was is dat?
-Is dat meedoen aan de Olympische spelen,
-Is dat sporten vanuit “meedoen is belangrijker dan winnen”,
-Is dat fanatiek sporten vanuit hobby, vanuit iets doen dat je erg leuk vindt?

Ik denk dat we algemeen kunnen zeggen, ja, dit valt wel onder (top)sport.

Sinds gisteren kijk ik hier anders naar, ik voeg er dingen aan toe. Hoezo dan?

Gisteren was ik bij een soort van Olympische spelen. Ik was gevraagd om mee te doen als coach van één van de “Olympische teams”. Teams waarvan de teamleden van de teams iets gezamenlijks hebben; Niet Aangeboren Hersenletsel. Uiteraard had ik “ja” gezegd, en zag ik uit naar de gezellige middag. Het werd nog veel toffer dan ik verwacht had.

Zoals velen van jullie weten werk ik met en voor mensen met NAH, niet met de mensen van deze Olympische spelen, maar NAH is me niet vreemd. Ik ken de vele varianten van NAH, van zeer zichtbaar tot onzichtbaar letsel.
Dat was anders voor de andere coaches, echte sportmannen. Eentje die profvoetballer was, eentje die nog profwielrenner is. Zij hebben logischerwijs minder ervaring met NAH. Wel veel meer ervaring met topsport dan alle anderen van die middag samen.

De Olympische teams speelden onder onze “leiding” vier fysieke proeven, daarna was er nog een kennisquiz. Het was heel bijzonder om iedereen samen bezig te zien, en zeker ook om te zien hoe snel de “onwennigheid” in omgang met mensen met NAH wegviel bij de topsporters, het waren gewoon sportende teams, sportende vrienden.

Waarom dit hele verhaal? Omdat het volgens mij ging om échte topsport. Om waar het bij échte topsport in elk geval (ook) over zou mogen gaan, zoals:
-Je mede teamlid alle ruimte en vooral tijd geven om een bal te gooien, al weet je dat je daardoor wel 150 punten (en dus die gouden medaille) misloopt,
-Wel tien, wel twintig, wel dertig keer datgene dat je wil zeggen herhalen, omdat jouw coach je niet verstaat, en dan toch blijven lachen (hoe gefrustreerd zou ik zelf zijn…),
-Je mede teamlid stimuleren zelf te lopen of rollen met die beker water,
-Je mede teamlid ruimte geven door niet zelf direct het antwoord te roepen (dan misschien maar een goed antwoord minder),
-Jezelf laten blinddoeken, en niet met twee maar met één hand je rolstoel voortbewegen omdat je extra uitdaging wil,
-Je teamcoach influisteren hoe ze de oefening met maar één hand het beste kan doen, vanuit je eigen kennis met een halfzijdige verlamming,

omdat meedoen, SAMEN meedoen, dus echt belangrijker is dan winnen.

Het waren de meest sportieve Olympische spelen ooit, mensen die door een scout niet eens gezien zouden worden werden kampioenen. Niet het snelste, het hoogste, het meeste was belangrijk, maar de gezelligheid, het plezier en het samenzijn. Dit zou de échte Olympische spelen ook moeten kenmerken! Gisteren werd échte topsport bedreven!!

Wat wil ik jou, als lezer, meegeven? Dat zijn de volgende vragen:
-wanneer deed jij voor het laatst iets voor het eerst? (gisteren iedereen, van geblinddoekt lopen tot iemand ondersteunen bij zo zelfstandig mogelijk drinken)
-wat is jouw grootste topsport-actie in de topsport-betekenis zoals ik die hier verwoord? En welke plan je voor komende week?

Liefs,
Nicole