Gisteren had ik het geluk om mee te mogen lopen met (voor mij) onbekende mensen. Mijn man kende deze mensen wel, ik mocht mee.

In de vroege ochtend had het nog fiks geregend, maar net voor ons vertrek werd het droog, en op een spatje regen na, bleef het dat ook. Een vleugje wind zorgde voor de herfstsfeer, hoewel de bladeren nog redelijk groen aan de bomen hingen.

Behalve de mensen was ook de omgeving mij redelijk vreemd. Want hoewel ik door de jaren heen echt wel wat routes in Zuid Limburg gelopen had, kwam ik nu op (voor mij) onbekend terrein.

Het was heerlijk!

Het eerste stuk liep ik alleen, genietend van de omgeving, kijkend, voelend, ruikend, luisterend, terwijl in mijn brein het concept ontstond van een training/workshop die ik binnenkort mag gaan geven. Waar kan zo’n concept beter ontspringen dan in de buitenlucht, met het zonnetje op je gezicht, in goed gezelschap en toch in rust? Waarom verzinnen we zoveel achter onze computers, in plaats van in de buitenlucht?

Na een tijdje zo, als enige vrouw, stil tussen zeven pratende mannen gelopen te hebben, was het ook fijn om met een aantal mannen een gesprek aan te knopen.

Met de één ging dat over werk, over coachen, leidinggeven, en hoe hij en ik daar tegenaan keken. Elkaar prikkelend. Ieder met zijn/haar eigen visie, en dat was oké. Een mooi gesprek!

Met een ander ging het gesprek over opleidingen buiten het vakgebied, opleidingen rondom persoonlijke groei, rondom de meerwaarde die je zelf kunt zijn richting jezelf en de ander. Weer een mooi gesprek, totaal anders dan het eerste, en voor mij een mooie aanvulling op de prachtige omgeving.

Met een derde ging het gesprek over mooie wandelroutes, mooie ervaringen daarbij, en de schoonheid van de natuur. Over genieten van kleine dingen, van vrienden en familie, van samen dingen doen. En ja, weer een mooi gesprek!

Na een 13 km waren we terug bij het startpunt en gingen we (na een kop koffie) ieder weer onze eigen weg. Deze groep wandelt op deze manier vier keer per jaar, in wisselend gezelschap, in wisselende omgeving. En daardoor vast ook met elke keer een andere sfeer, een andere context, een andere meerwaarde.

Graag loop ik nog eens met hen mee!

En voor jou, mocht je een keer een wandeling met mij willen maken, en daarmee jouw verhaal, jouw vragen, jouw manier van in het leven staan eens onder de loep willen nemen? Neem dan contact met me op, wellicht levert zo’n wandeling jou ook mooie inzichten op. Coaching hoeft echt niet zittend!

Ik hoor of lees graag van je,

Lieve groet,
Nicole